خیل عاشقان طرح جابربن حیان و قوانینش
خیل عاشقان طرح جابربن حیان و قوانینش اسم طرح جابربن حیان که می آید،معلمان با خوشحالی از آن استقبال می کنند.وقتی مدیر با اضطراب بخشنامه را برای همکاران قرائت می کند، اضطرابش بی دلیل نیست.همه مشتاقند که رابط طرح جابر بشوند.نهایتا آن کسی پیروز میدان است که از همه کم کار بوده و دوست دارد خودش را ارتقا بدهد.البته بابت این رقابت یک هفته بین همه همکاران شکر آب است.
دانش آموزان نیز ، از این طرح به خوبی استقبال می کنند.آنهایی که سال قبل در این طرح شرکت کرده اند،از ماهها قبل موضوعشان را انتخاب و روی آن کار کرده اند .دانش آموزان پایه های بالاترکه تجربیات بسیار شیرینی از لذت "پژوهش" را از سالیان قبل در خاطر دارند، به محض عنوان کردن این موضوع توسط معلم ،انگشتهایشان را بالا می برند و با فریاد می خواهند که اسمشان در لیست شرکت کنندگان باشد.و البته شاگرد زرنگ ها زیر میز قایم نشده اند تا معلم آن ها را نبیند و اسمشان ننویسد ،آنها دنبال مدادشان می گردند!
وقتی بعد از ظهر همان روز خبر برگزاری جشنواره جابر درمدرسه در منازل انعکاس پیدا می کند،مادرها با تلفن از همدیگر می پرسند،چرا بچه ی من انتخاب نشده است؟همیشه این جور طرحهای ارزشمند به نورچشمی ها داده می شود.پس این همه زحمتی که ما این همه وقت کشیده ایم را کجا انعکاس بدهیم؟
فردا صبح تلفن مدرسه، زنگ پشت زنگ،که چرا این دانش آموز در این طرح شرکت نکرده است.و معاونین مدرسه هم از خیل شرکت کنندگان راضی و خوشحالند و مطمئنند که روز دفاع روزی بسیار خوش خواهد بود!
بچه ها موضوعات مورد علاقه شان را انتخاب کرده اند.درکتاب علومشان با راههای فرضیه سازی و تحقیق آشنا شده اند.و تحقیق برایشان کار سختی نیست.دفترچه های کارنمایشان همیشه همراهشان بوده است و یادداشت برداری کرده اند.
بچه ها دوست ندارندکه پدر و مادرشان در این موضوع دخالتی داشته باشند،ولی چاره ای نیست .باید کمک مختصری برای خرید وسایل و هماهنگی برای مصاحبه و استفاده از کتابخانه و اینترنت توسط اولیا انجام شود.
زمان بندی و قوانین اداره هم کاری نمیکند که سنگ اندازی کند.درابتدای سال تحصیلی بک برنامه و زمان بندی برای مدارس بخشنامه شده است .و چند کلاس توجیهی هم از طرف اداره برای رابطان برگزار می شود.
زمان تمام می شود و نمایشگاه برگزار!مهم نیست که کارها چقدر تمیز و شسته و رفته باشد.بعضی بچه ها در منزل کامپیوتر ندارند و نتوانسته اند مطالب را با فونت(titr-14) تایپ کنند .بعضی ها هم وسعشان نمی رسیده عکسها را رنگی و زیبا چاپ کنند.ولی این مسایل مهم نیست.مهم روح پژوهش است.
روز نمایشگاه همه بچه ها لذت می برند.همه با آرامش ا زکارهایشان دفاع می کنند.و البته جایی هم برای دانش آموزان خجالتی با ایده های خوب وجود دارد.طرحها تماما توسط خود دانش آموزان داده شده و هیچ جای برای آرزوهای اختراعی مامان و باباها وجود ندارد...................
